Evden uzaklaşan bir kaldırımın soğuğunda aşka rastlamak
Baştan aşağı sulamak tüm kenar çiçeklerini
Süsü çıkana kadar esnetmek yıldızlı göğü
Kavuşmaların o umulmaz anı değil midir yüreği el edip yanına çağıran...
Ve ben bir öğle vakti hızla yağan yağmurun altında umarsızca yürürken,
Aşkı yendim
Tutsaklığı, geceleri zehir eden o ağrıyı, kendimden çıkıp o olmayı
Bir öğle vakti karanlık bulutların altında
Ki kısmen bir galibiyettir bu
Aşkı yendim
Ve o andan sonra ölene dek benimle yaşayıp, hiç ses çıkarmayacak bir sızıyı var ettim.
