Ne yapacağımı bilmiyordum, ölümden farksızdı hissettiğim.
İnanmanın boşa çıkmasını, nasıl anlamlandırabilirdi ki göğüs kafesim?
Ne değiştirebilirdi hakikâti, yalandan başka?
Yalan değil miydi yaralayan?
Bir şey oldu
Hayır, sadece bir acı değildi bu
Boşluk bile denilmezdi
Hatta ölüm gibi bile değildi, sonrası yoktu
Kaybolmakta değildi, yolun ucu belirgindi
Anlamlandıramadığım bir intihar sürüklenmesiydi ayaklarımın
Ölümün, yaşamak ağrısı gibi beyansızdı
İşin rengi de değişmedi, renk yok oldu
Görüp, dokunduğum bir renkti
Bu, yok olamazdı
His var olmamışlığı, hissedemezdi
Bir his nasıl hiç olmamışlığı hissedebilirdi?
Akıl nasıl tüm bunları izah etsin?
Hayır ölüm bile değil bu,
Bu başka bir şey
İnanmak nasıl cehenneme sürükleyebilir?
Inanmanın verdiği, dehşettir bu..
