önce karşıma bir sandalye çekiyorum

sonra özlemini

önümde abanoz gibi kahve

başım yine seninle dertte


bırakıp gidene dek beni

inanmazdım hayaletlere

belki göremiyorum seni

koklayamıyorum tenini

işitemiyorum sesini

ama inan ki

her yerimdesin şimdi