Ruh bahçeme bugün yalnızlık uğradı
Mâzimiz yıllardır dövülen bir çelikten kazındı
Derime nüfuz eden benliğime armoni ile sarıldı
Gecenin ardındaki şafak konuşmamıza aracıyken
Kâğıttan ibaret sevgin nedensizce tükenmezle defterime yazıldı
Bundan mütevellit
Fark ettim ki ne kalemi kırabildim ne de defteri yakabildim
Kaderle inatlaştım, bulmadı beni hiçbir aydınlık yol
Cennetin kapılarıyla yüzleştim, Cehennem bile sevgime kahroluyor
Geç basıldı senden kalan en talihsiz imza
Neyi hasat edecektin olmasaydı içimde kalpten yapılmış bir dirhem arpa
Fermanda yazan kara mühürlü yazıyı okuduğumda
Celladıma aşıktım bugün bile hâlen infazıma razıyım
