Bu yazıların fotoğrafları yok. Ölümün resmini kim çizebilir? Hangi flaş patlayabilir yüzünde?
Bağlantılanmıyor hiçbir şeyle, bir önceki yazı bile tekrar okunmuyor. Hatırlamıyorum olanları. Ama unutmuyorum hissiyatlarını. Çiçekler soluyor sevgili şair, üzerine methiyeler dizdiğin. Mürekkep masaya dökülüyor, tüm nüshalar kayboluyor. Kuş uçuyor gökyüzüne, sonra bir düğün konvoyu… Gökyüzünde ışıklar saçarak patlıyor bir fişek. Ah güzel kuş, kalbinde yankılandı sesi. Düşüşü kimse görmedi. Gülmeler ve eğlenceler devam etti.
Kaleme alıyorum olanları, beğen mürekkebine buluyorsunuz nüshalarımı. Ve gülüşümün çiçekleri soldu, kim kuruttu toprağımı? Şiirler okuyacaktım ben. Kalbimde yankılandı görülmeyişimin patırtısı. Düşüyorum. Benden sonra düğüne devam mı?
