Duvarlar uzanıyor önümde

Her yanımı kuşatmış, donuk duvarlar

İsi, içimden kara değil

Biraz yaklaşırsam duyarım sesini

Ve biraz yaklaşırsam bu çığırdığı türkü değil

İşte, sessiz bir ağıtla önümde

İçime boyanmış duvarlar


Çatısı gür, çatısı pak

Yuva mıdır bu, buzdan serin

Adımladıkça dönüşen bir mezar mı

Toprağı nefeslerden derin

İçinde ölümden taşmış sular

Görünen yalnız, yuvasız kuşlar

Acıları gözlerine topla ve bak

Bu çatı altındakilere tabi bir düşüncedir intihar