biraz bekleyiş ve biraz genç başımı

bir hayat dolusu kahrolmaya çare etseydim 

biliyorsun, bu dizleri üzerindeki insan şeklini

yücelten sevgiler içinde her gezintiye uzaktır 

ne sımsıcak bir ten, ne anlam dolu gözler...

sanki artık hiçbirinin tanınmıyor saadeti 




oysa sen bir kelimeyle

binlerce rüyaya, iklime heves açansın 

hani korkum olmasaydı dünya girdabından 

mesela daha cahil olsaydı kalbim 

ömür yeşertmeye tereddüt etmezdim seninle

bağışla, anla... fikrim dönmüyor uykusundan





anlamın değil anlamanın olmadığıymış sevgi

ve yine de senden uzakta değil içimde bir yer 

aklım bu âlemde yolunu, yönünü kaybettikçe

hayat ve bir yüceliği sende bulur bütün bildiklerim






anla... bana sen gibi bir iyiliği bilmek bile yeter