Kapandı dünyanın ışığı,

Üstümüz başımız karanlık.


Kör bir akşamı bekliyorum elinden tutmak için

Yürüyelim belki ağaçların koruduğunda

Adımlarım sayılsın mesela hatıra olsun

Hatta bilinsin vakit geçişleri

Sevmek öyle tek sözle söylenir mi?


Şimdi ne olacak suyun bardağa dökülüşü

Nerede duracak bu vaktin sesi

Bizi duyduğumuza pişman eden temenna,

Memleket o,

Memlekette hamuş sokak köpekleri

Kim söyleyecek onlara yarının rengini?


Sevdamızı ağaçlara asalım sevgilim

Bir ibret mürekkebi beladan bu yana

Yazılsın evladın alnına annenin niyeti

Toplayıp dağılanı, yüzünü arayalım tanrının

Bulup damarını böyle anlaşmamıştık diyelim.


Kör bir akşam geliyor gündüzlere çarparak

Taşırıyor suyunu, çocuklar teşne kaldı.

Mühlet satıyor tahammülümüze

Anamızı ağlatıyor; köprüler, yollar yıkarak

Hani ateşe versen yanmaz, hançer vursan göğsü yok

Çirkefe düşürüyor, ağuluyor aklımızı


Ve kudurdu.

Yetişmedi urgan yola, derman derdi bulmadı.


Durdu.

Sevgilim açma ışığı,

Bitirdik;

Görülmemiş illet kalmadı.



Fotoğraf: Sezin Hasgüler