Korkuyordum

Yalnızlıktan değil,

Kimse kalmamışken herkesi içimde yaşamaktan, korkuyordum! 

Öyle korkuyordum ki, uyanır uyanmaz hissediyordum. 

Öğrenmiştim, üstüne kırgındım

Kendi içime rağmen yaşıyordum

İçim ruhumdan bağımsız haldeydi sanki

İçim ayrı, ruhum ayrı sancıların rahmindeydi

Tüm yaralara rağmen, halen korkuyordum

Demek ki umut var!