Karanlığa düştüğünde an beni
Ay gidip gece bütün soğukluğuyla içini üşütürken
Ruhun bütün yaralarıyla kanarken
Titrerken gözlerin korkudan
Unutma kahraman kollarımı
Benim yanımın, yöremin huzur olduğunu unutma
En çok da sana hayran gözlerimi unutma
Bir çiçek gibi narin dokunuşlarımı unutma
Şu gönlüme dokun bir
Bir dokun ve çiçek açtırma mucizene tanık olalım
Sevdanın kanayan kalplerimizi sarmasını izlediğimiz bir film çekelim
Akşam yemeğine makarna yapalım
Ve uyandığımızda, demlediğin çay boşa gitmesin diye
Sıcak simitler getireyim
Sevdayı bir şiirin dizesinde bulabiliriz
Ama
Bütün amaların sonunda
Mezarıma bir çiçek getiremeyecek olduğuna
Ve sana sarılamayacağımın gerçeğine
Mahalledeki herkesi kaldırıp
Güneşin doğuşunu son kez umutla izleyip
Bir sigara içelim diye
Şiir yazıyorum
Ve göğe bakıyorum
Aynı yıldızın altında
Aynı hayali kurmanızın şerefine
Senin şerefine
Mezarlar dikiyorum yeryüzüne
Ve bu şiirin ne adını koyuyorum ne de son dizesini yazıyorum.
