Oturup zehir gibi sözler yazdım

Bunlar gözyaşlarımla sulandı

Havada bir leylak kokusu vardı

Benim gözlerimde ise seni kaybetmek korkusu...

Çıkardım öfkenin tortusunu gırtlağımdan

Benim dünlerim hep yaşama arzusu

Bulutlara bakmak gözyaşlarını saklamaz

Hiçbir sebep bir yalanı aklamaz

Ben, ben,

Ben öyle demek, seni kırmak istemedim hiç

Ben şarkılar söyleyerek sana koşmak istedim hep

Dizlerimde geçmişin yaraları vardı, kanardı

Sana gelirdim hep sen onları sarardın.

Hep hayrandım sana ilk defa görmüş gibi sanki

İlk verdiğim çiçek gibi gözlerin parlarken,

Bunlar durulması gereken zamanlardı

Ama durmaz zaman dursa zaten

Kızmazdın bana ya da o gün hiç olmazdı

sabah

İlk defa uyanmak istemedim

Ben seni hiçbir zaman anlayamadım madem

Hiçbir kişi seni anlamaz, bakma şimdi bulutlara

Bir erkek bir kadını tamlamaz, kapılma aptal umutlara