Eskinin esintisi var ruhumda
Parşömenlerin kokusundan hallice
Düşüncelerimi mumyalıyorum hayallerime
İskenderiye'nin yakılması kadar anlamsız şimdi yanılgılar
Oysa her gözyaşı iz bırakır tarihe
Ankanın süzülerek düşen tüyü gibi,
En ufak bir kıvılcım arıyorum yeniden doğmaya
Ufak bir tebessüm arıyorum bu toplumun sildiği suratsız insan yığınları arasında
Ben en çok ne zaman sevdim şiir yazmayı biliyor musun?
Gülüşüne milyonlarca kelimeyi sığdıramayacağımı anladığım zaman
Şimdi İskenderiye'nin yakıldığı kadar kor yüreğim
Oysa bir gözyaşın söndürebilir benliğimi.
