Yıkayamadım ruhumu
Sevginin sevi ile
Farkındalıkla öldürdüm kendimi
Bu çağ nasıl desem, nasırlandırdı ellerimi
Bak, kabuk tutmuş avuç içlerim
Ayası saf karanlık
İyilik toplamış dudak kenarları
Ağızlarında kırpmışlar güzellikleri
Bundandır kötülükleri insancıkların!
Sen çocuk
Köşe kapmaca oynayamayan
En çok sen bilirsin yurtsuzluğu
Bir memleket türküsü dola deseler diline
Issızlaşırsın.
Gönlü dağların ardında çocuk,
Nicedir en tepelerde kurmuşsundur evini
Görememen boşunadır köklerini
Büşra Ayülkü
