Git gide duruluyor sokaklar
Vazgeçiyor kendinden emin adımlar
Bir ağacın gölgesi yetiyor oysa
Göğe dokunmaya
Bir kunduz evini taşıyor o an
Esinti kadar az zaman...
Hiç olmamışların rüyası
Hiç doğmamışların ağrısına kadar
Hislerin kokusu tam
İşte şu an uyanıyor kunduz
Gelmeyeni beklemenin zamanı
Çok ıssız hatıran var
Hangi ağaç döker yapraklarını
Bir an kaybolur sen olursan
Hiç var olmamışlığın kadar...
