Sen

Güzel bir rüyaya tutunmaya çalışan

Ocakta açan bir kış güneşiydin

Bense oldukça ürkektim

Senin yanında

Belki de olmak istediğim yerdeydim

Lakin o zaman farkında değildim

Aklım bir karış havada

Ellerim ceplerimde

Seninle sahil şeridinde

Gecenin bir vaktinde

Sorgusuz sualsiz yürümekteydim

Günün sonu nasıl olacak diye düşünürken

Daha vakit kalmamışken

Sessizlik seyretti bizi uzun uzun

Bankta tenimize dokunan nemli hava

Yetmedi açmaya kurumuş dudaklarımızı

En nihayetinde kavuştu bu gözler birbirine

Söyledin yanında çekingen kaldığımı

Şaşırttı cümlelerin beni

Kalp atışı kadar uzağındaydım oysaki

Hatırlarsan, gülmeyi armağan etmiştik

Sana sarılırken fark ettim

Bıraktığımı zincirlerimi

Kendi haline

Hikayesi yarım kalmış kalplere

Zaman tanımak gerektir bence

İnmedim derinine

Gözlerinin ardındaki hüznün

Birbirimize demiş olsak bile elveda

Sen de biliyorsun

Benim içim oldun artık Lavinia

Ayrı yollara saparken arabada

Kafamı yasladığımda cama

Gri bulutlara daldım anında

Kapattım gözlerimi yavaşça

İleride bir gün

Belki aylar sonra

Diyeceğim sana

Sevgi dolu gözlerle merhaba

İstanbul'da...