iyi insanların elleri
hep kendi kanlarıyla bulanırmış
isten bir dünyada
beyaz kalması için üst başın
başın altında kalması gerekirmiş toprağın
kendi bulaştırdıkları pisliklere yuhlayanlar
yarattıkları canavardan ters yönde
son sürat bir özsüzlük treninde kaçar
giderken de camdan yaftalar savururmuş
bulanık sulardan korkan adem
bir avuç çamur
çamur attığı havva
yalnız dünyadan bir elma alırmış yanına
yine de tek renk hepsi demişler
camı ne renkse gözlüğün
soyununca da hava karanlık ve hisler kaybolurmuş
insan bir aldanışın varoluşuymuş
