Gözlerinde kabuk bağlamıştı o gecenin yarası,
İki göğsünün arası, kimsesiz bir sokağın çıkmazı,
Sarılan yaraların üstü kabuk bağlamazdı, o yüzden hiç sarmadı yaralarını.
Hiç ısınmadı, zihnindeki soğuk kaldırımın kenarları,
Gözlerini saran o kabukla saklıyordu acılarını,
Kabuğun altını saran kan gibi, dünyasını sarmıştı gözyaşları,
Ve kapattı tüm kapılarını,
Şimdi ruhu karanlığın aynası.
