Evin camlarına baskı uyguluyor ışıklar
Camdan sıyrılıp
Halının üzerinde şekilden şekle giriyor
Belki salınan ağaçlar
Belki hızlı adımlarıyla bir kadının saçları
Gölgeler tiyatrosu gibi kahvemsi parkelerde ve sonu belirsiz skeçler
Baktıkça bakıyorum
Yoldan geçen arabalar kesip atıyor sessizliği Düşündüklerimi bir kenara bırakıp irkiliyorum Düşündüğüm her şey
Rüyalarımı kör ediyor
Anılarıma uzanan elleri kayboluyor
Şu rüyalarımın
Dünyanın çekirdeğine çekiliyoruz
Gün geçtikçe artıyor.
Unutuyoruz uykularda.
Yorganın üzerine bakınıyorum
Rüyalarımı arıyorum
Kabuslarla takas edilebilir belki
Neden olmasın?
