Yorgun, bitkin kendime alışık olmadığım zamanlardayım. Galiba biri bana yeter ve dur kelimelerini ısrarla söylüyor. Galiba ben de onu dinlemeye başlıyorum. Dinlemekten ziyade neden bu kadar hissediyorum?
Bu kadar hızlı atacak ne var? Ya da bu kadar ağrımanın sebebi ne?
Bu durum beni neden hep geçmişe götürüyor? Belki de yaşanılanların sebebini gözlerimde gördüğümden artık bunu hazmedemiyorum. Bir şarkının" Hiç anlatamadım, hiç anlamadılar..."dediği yere gelene kadar kaç şarkı değiştirdim? Ve şuanda düşündüğüm ise ,daha kaç şarkı dinleme hakkım var? Üzülüyorum , düşünüyorum ve her insan gibi mutlu olduğum zamanlar da oluyor. Ama kaç şarkı dinleme hakkım kaldı? "Ölsem" şarkısına doyamadan bunu yaşamak çok ironi olurdu. Neyse iyiyim galiba.