Kadın olmak zordur. Çocukluğun biter, on ikisinden sonra.

Bambaşka gözler görürsün karşında. Bedeninedir ilk nefretin. Kamburunla yeni bir yaşam… Küçüksündür, daha anlamazlar.

Kadın olmak, ölmekle eştir, ne zaman… Ağlasan da istediğin kadar, susmaz kanar yaran. Her damlasında yalnızlaşırsın. Şeytan ruhundan çok bedenini sever. Övünmez, yetinmez. Acılar yükler kadına. Bitmez. Ağlasan da susmaz, kanar yaran.

Bakkal amcaya bile gülemezsin eskisi kadar içten. Canın yanar.

Anlatamazsın içindekileri. Üzülme, zaten anlamazlar...

Başını öne eğmek yolda. Yüklenen bir hissiyat,hava kararınca. Kadın olmak zordur. Bedenin yük olur zamanla. Üstüne acılar koyarlar. Anlatma artık... Zaten anlamazlar.

İnsanlıktan çıkar kadın olmanın bedelini, ‘kadın’ odur işte. Eteğinin payından gözüken, biraz et, biraz kemik… Kanadıkça, kanar.

Erkek olmak... Suyun kavanozun şeklini almasıdır.

Dişe diştir ‘erkek’ olmak. Doğru ya da yanlış fark etmez. “Neren acıyor?” değildir. ”Kim yaptı?" dır erkek olmak .

Erkek olmak kavanozu kırmayı bilmektir, bu zamanlarda. Yargıların altına sığınmadan... Ve erkek olmak, farkına varmak olmalıdır, artık! İnsan olduğunun, daha fazla can yanmadan…