Emeğin adı bu topraklarda kadın diye okunur.
Beşikten mezara değin...
Bir merhabası yeter günün aydınlığına.
İlaçtır her yaraya
Acıya, kahıra, hazana
Göğe yakın olan onun elleridir
Onun gözyaşlarıdır gecelerden sabahlara düşen
Bir çocuk ağlasa duyan ilk odur.
Onun ruhudur ilk hisseden.
Duyulmayan feryatların tek adresidir .
Bir ömre sığmayan şefkattir içindeki.
Analığıdır, babalığıdır
Adı konmamış toprak kokusudur kadın.
Kucaklayan, iyi gelendir.
Yaşadıkça, memleketin olan...
FEYZA ÇANAKÇI
