Sadece anlaşıldığımı bilmeye ihtiyacım var. Birine sarılıp her şeyin güzel olacağını ve benim ne hissettiğimi anladığını duymak istiyorum. Nasıl bir duygu acaba anlaşılmak? Veya önemsenmek? Çok uzağım bu duygulara. Hatta bazen kendimi hayattan da uzaklaşmış gibi hissediyorum. Filmlerde hep birinin yolda beklediği ve çevresindekilerin hızlı hızlı yürüdüğü bir sahne olur. İşte o sahnedeki bekleyen kişi benmişim gibi hissediyorum. Bugün anneme ne hissettiğimi anlatmaya çalıştım çünkü gerçekten kendimi yalnız hissediyordum. Bir ümit beni anlamasını bekledim. Fakat o, beni anlamaya çalışmak yerine olayları çok büyüttüğümü kendimi üzmek için sürekli bahane bulduğumu söyledi. Eski olayları açmaya başladı. Üniversitede zorbalığa uğradığım zamandan bahsetti. Çevremdekilerin bana dış görünüşümle ilgili ettikleri lafları duyduğumda ve sırf bu yüzden yakın arkadaşlarımın benden uzaklaştığını fark ettiğim için kendimi bok gibi hissettiğimde de olayları büyütmüşüm. Alt tarafı eleştirmişler beni. Ona olaylara dışarıdan bakmanın ve hissettiklerimi küçümsemenin beni üzdüğünü söyleyince de güldü. Benim şu an bunları ağlayarak yazdığımı görse muhtemelen yine gereksiz tepkiler verdiğimi söyler ve güler. Bu şekilde beni kendisinden ne kadar uzaklaştırdığının farkında değil.
