Ertelenmiş kucakların ortasında başımı taşıyorum kolumun altında
Bir mide gümbürtüsünü doğuruyorum gırtlağımdan
Kesik başlı yılanın kuyruğu koynumda
Hacmiyle eziyor beni yokluk
Ben ceninden sekerek ayartıyorum piç ruhunu
Senin piç ruhunu genişleterek ıslah ediyorum
Füsun bağırıyor ensemden
Buz gibi terim, buz gibi ellerim
Zavallı vaşak pençeleri törpülenmiş
Zavallı çocuk iki arsız ortasında
Tüm kafirlerin suyuna bandırıyorum kendimi
Ben kendimi kaygılı bir kancaya tablo diye asıyorum
Şimdi pragmatist bir sis perdesi yaşamın üstünde
Bildiklerim bilmek istediklerimden çok uzak
Sevdiklerimi hiç sevmedim aslında
Ne zaman bir pencere önünde güneşe doğru uzansam
Dalgınlıkla silkeleniyor göğsüm
Dalgınlıkla kafirleşiyorum bir anda
Her neredeyse sızısı, benden yontulmadı o yara
Pasparlak bir ayrıcalık göğe yerleşiyor
Ben piçleştirdim senin ruhunu
Senin gamsız ellerinden dökülen tüm o sarı oğlanları
Ben tıraşladım
Ben öksürterek öldürdüm o kelimeleri
Ve öksürterek kafirleri
Kendi üzerime kusturdum
