Sabahlar işte
Böylesine nahif bir güç bilmem başka
Hiçbir inancım yok bir yaratıcıya ama
Sabah ezanını duymadan
Bir de aldığın nefeslerde boğulmadan
Gözlerimin pınarına uğramaz birkaç saatlik uykular
Her kız annesinin kaderini yüreğinde taşıyarak düşermiş rahme
Benim payıma kalanlardan paylaşsam
Bir dost sofrası özlemiyle donatsam
Gelen olur mu hiç bilmem
Bu kadar kırığı küçük dişlerimle
Tek başıma çiğneyemem
Tek bir satır
Senin bir tel saçın ve yanmış kanatların
Bana neler yazdırıyor
Başımın üzerinde uçan periler
İnan uykumu sadece onlar kaçırmıyor
Nefret doluysam yine yok zararım kendime
Bu ülke tüm uzuvlarımı eritti nihayetinde
Ne bir tepki bekle
Ne de bir ses çıkar
Zaten buralarda sözler
Çok canlar yakar
Parmaklıkların ardında kaybolmuş çok sanat var
Renklerle bezeli kalplere çakılan kazıklar
Ve çocuk yaşında hiç açamadan solmuş çiçekler gibi umutlar
O beklenilen mevsim gelmeyecek belli ki
Artık burada beklemek ölümden geriye saymanın misali
Bin can feda edilecek taşını toprağını
Masaya vurulan tek bir elle
Kaybettik birkaç kültürsüz ele
Hoyrat namluların hedef aldığı kahraman beyinlerden
Birer birer kaybettiğimiz aydınlık çehrelere
Geceleri tüm bunların türküleri dilimde
İçimde kanatları satılmış bir kartalın sızısıyla
Seyretmek cılız bir ampulün ışığıyla aydınlanan duvarımı
Bu hayatta bana daha fazlası kalmalıydı
Sabahlar işte
Böylesine nahif bir güç bilmem başka
Hiçbir inancım yok bir yaratıcıya ama
Sabah ezanını duymadan
Bir de aldığın nefeslerde boğulmadan
Gözlerimin pınarına uğramaz birkaç saatlik uykular
Kaçamadığım her bir düşüncemin anısına
Sabahın ışığıyla yıkanmadan
Kırpmam gözümü yalancı rüyalara
