I. (Sahiden Kehanetim Sensizlik)
Şemin içinde maviyle sarıyı
Gördüm, yakin dedim, kahinim
Tek tufan ağacı doğurdu rahminde
kadın ile şahidi, evvela terk-i cenneti rabbi
Vazgeçişlerinin kaçında doğruldu aşkın temi, hayyamın sıfırı sevgilim
Kaç bardak devrildi, kaç kadeh fırlayan bu
Terzilerin diktiği bu gök, bu meleklerin
Oturttuğu kaçıncı kahroluşum devamsız
Kırık boğazın, gözümüz ortası kâbelerin istilası
Baştan başa aynı yara, baştan sona aynı kan,
Akar da ortaya çıkar, bir ipte bir mum sallanan, körlüğümüzü sorma
; Sorma, saçma ey eşkinden kahinim
(Kahin ben içredir, ben içre olup ben bilmezdir.)
Demin içinde gördü seyl-i hicranı
Dedim; gönlün ne haindir,
Dedi; sen sayfaların kokusuna dön, kahinim
