senin yüzünde pas

elinde duman

ağır aksak adımların


dikmişsin ağzını

kırılmış parmakların

kalbin aç kalbim

kalbin yoksul


sesin yok

bu gece kelimeler kapalı

üşüyorsun kalbim

yağmur duruyor dudaklarında

kapanıyor kapılar

saçlarında kar

şakaklarında eski bir bahar


istedim ki beni

seninler ayrı yerlere koysunlar

sana çiçekten

salkım bahçelerinden bir duvar

bana olsun, ne olursa olsun


terk et o pencereyi

uyu!

yahut öl kabuğunda

çünkü top koşturan bir çocuk

yok sevginin avlusunda


gök içinde kahır

yer hınç barındırır

kar saçlarında kalbim


peşinde endişe

içinde koca bir mecburiyet ile

ne bahar görürsün

ne de yırtılan bahtın örülsün


kalbim!

dirilme lütfen

daha yakışıklı çıkıyorsun fotoğraflarda

cesetken!


Kitap: Ten Düğmeleri (2018)