Ve en güzel beyazlar kahverengi bulutların altından geliyor...
Beyazları doldurup içimizdekilerle
Karmakarışık olan kutudan mavi mandalı bulup çamaşır ipine asıyoruz
Hava yağmurlu evet
Kurusun diye asılmıyor zaten çamaşırlar
Ama güneşin çıkacağını da herkes biliyor.
Burada beyazlar altmış derecede değil gözyaşı tuzuyla yıkanıyor
Günlerce, yıllarca... Islanıyor
Akan sürmeler dile geliyor...
Güneş açınca balkona çıkan komşuları çamaşır iplerine asılı şiirler karşılıyor.
Ağızlardan çıkan harfler balkonlardan sokaklara taşıyor...
Köşebaşlarında umut bekliyor
Okul çıkışı saati geldiğinde
Sevginin sesi yankılanıyor sokaklarda.
Artık trafik sesinden yakınmıyor mahallenin çınarları.
Sevginin sesi duyuluyor, en az işiten kulaklarda bile. Kapılarının önüne oturup ilmek ilmek huzur örüyor genci yaşlısı.
Sokaklara taşıyor, caddelere halı oluyor.
Kahverengi bulutlar beyazları ıslatmıyor artık
Işıltısıyla yolları aydınlatıyor...
Ve huzurla yürünen yollar elbette maviliklere çıkıyor.
Genç kızlar huzuru sevdiklerinin boynuna doluyor.
Delikanlılar huzuru kokluyor ve tüm kış huzurla ısınıyorlar...
Ruhu huzurla ısınan insanları bembeyaz yeni sayfalar bekliyor.
