Dur, güneş batarken o kızıllıkta!
Sana tüm mahlukat ederken gıpta
O garip çehrede, mahzun dudakta
Buruk tebessümün gamzesinde kal.
Kal, vedanın ıslak bir busesinde!
Semada titreyen her “dur!” sesinde
Ayrılık anının son sektesinde
Olmadı sevdanın mateminde kal.
