Kalbi bakire ölenler
Bulutları kuş evlerine bezediler
Nereye giderse sarı çizgiler
Orayı ev bellediler
Yok şimdi eskidendi o kandiller
Duvardaki kimsesiz şekiller,
gecenin koynundan bir bir süzüldüler
Saklandı ateşten bedenleri yorganlar altına
Üşümesin diye duvarlara sarılıp uyuyanlar
Ah çerçeveler
Nerede şimdi o güzel insanlar
Eklendikçe duvara yeni kareler
İsa yüreğimi çarmıha gerdiler
Bir ben bir de gelinciklerim buradalar
Boş kaldı penceremden izlediğim evleri
Kulağımda çınlar güvertedeki çocuk sesleri
Kalkmış çoktan besbelli
Nuh’un gemisi...
