Bugün rüzgardan sonraki sessizlik gibi

Her şey birden yıkılmış, dağılmış

Yok olmuş ve birden durmuş gibi.

Geride kalan yorulmuş bir toprak sadece.

Ben hislerini yücelten fırtınaya dönüşürcesine

Sen çamurdan kirlenmiş bir kaldırım taşı gibi

Hak etmediğin şiirlere konuk olan

Hak etmediğim yerde çiçek açan

Kırmızı ışıklarına hapsolmuşum gibi

Nefretimi kusarken sana

Gözlerimdeki çizgiler seni sarmalar gibi

Şimdi kendime mi vermeliyim nefretimi

Yoksa sadece sessizce gitmeli miyim

Açamayacakken yapraklarımı

Kaldırım taşına verdim köklerimi

Umut her yerde var dediler acılarıma

Şimdi ise yaprakları olmayan bir çiçeğin

Anlayamadılar bir çiçek olmadığını...