Kemal Varol'a...
Korkumuzdur,
benzemeyiz diye düşündüğümüz babalara
müsvedde olmak çoğu zaman.
Oysa bilinmeli,
her baba aslında bir imâdır oğluna
malumun ilanıdır, buyruktur: hüzünlerin
imkansız yanında, babayla bozgun
her çocuk gibi hoyrattık aşklarımızda.
Yazmak,
sessizliğin kağıt üzerine hapsedilmiş haliydi
çoğu kez.
Titreyen çenenin, dolan gözlerin,
ağız kıvrımlarına gömülen yasın ardında,
birinin sarılmasının noksanlığıyla
kayboluruz
düşüncelerin hızlanan voltalarında
kayboluruz da
alelade söylenmiş kelimelerden
kendimizi asacak düşler çıkarırız
karşımıza alıp kendimizi konuştuğumuzda.
Güvenli görünen sığınakların sahteliğiyle
mühürlüdür düşlerimiz.
Koyu bir sıkıntının taşrasında
tırpanlanmaz çelişkilerin gölgesinde
gürültülü intiharlara tanıktır gözlerimiz.
Seslerin tılsımından
cesaret aradığımız vakitlerde
filizkıran fırtınasıydı hayatlarımız.
Akşam alacasını seyreder,
Infante'nin eserlerine bakardık
öyle zamanlarda
sabah ezanlarının sessizliği doldururken evlerin içini.
H. Nihan
2021-07-14T20:00:56+03:00"Koyu bir sıkıntının taşrasında
tırpanlanmaz çelişkilerin gölgesinde
gürültülü intiharlara tanıktır gözlerimiz."
Ne güzeldi. Kaleminize sağlık.