Neresinden kessem yamuk bu çizgi avuçlarım kir pas, durma kara yaz beni

ben süveydayı hangi perdeme kazımışım

nazarın böyle içimi buruyor


cüceler, cüceler, cüceler diyorum bayım

bi'sürü yeşil cüce istila ediyor ruhumu

pis ve yapışkan kemiriyorlar içimi

tamam, kurtarma ama n'olur izleme artık


dikkatimi dağıtıyorsun, saplanıyorum

kovdukça çoğalıyorlar baş edemiyorum

oysa kirpiklerin menzilimde olmasa

gözümü kırpmam, köze boyarım içimi


ne fayda...


İstanbul'un iki yakası bir araya gelse

biz gelemeyiz

göğsümüzde kanca

kanayıp duruyoruz anca


yaşamadan yaşlandık be adam!


(Pencerelerden uzak dur, dedi bir dost. Pervazlarında tırnaklarım söküldü,diyemedim.)