"Sen ihtimal hesapları, risk raporları, yasa boşluklarıyla vesaire boğuşurken ışık boğuldu.
Bi' küçük bilinçaltı meselesi,
varlığın yokluğuma meftun."
Saklama kaplarında fasulye ağaçları özlüyoruz, acizliğimiz hep ondan sanıyordum. Yanılmışım, yanmışım.
Yıl olmuş bilmemkaç ben hâlâ hayata senin ensenin ardından bakıyorum.
Hayır, o kadar da dramatikleştirmeyelim, elim kolum yettiğince başka hikayeleri de tırtıkladım.
Ama sen hep oradaydın, gerçek hayatla aramda dinmeyen bi' göğüs ağrısı.
Ve ben zamanı gelince öpmeye koklamaya kıyamadığım bu kangren hikayeyi devirip hayata karışacağım.
Ve sen varlığıma teslim olmadığın
her saniyeye pişman olacaksın baldıran.
r.ç
2020-06-10T13:11:57+03:00pamuk bansak geçer mi üzerine? belki fasulyelerin kökleri dolanmıştır içimize. söküp atmak mı lazım gelir yoksa? görüyor musun yazı geldi oturdu sanki karşıma, konuştukça konuşuyorum ben de :) kelimeleri büyüten ellerine sağlık.
Şimâl Doğançay
2020-06-05T02:01:18+03:00Teşekkür ederim.
Bektaş Şenel
2020-06-04T18:52:16+03:00Kalemine sağlık. Güzel, akıcı ve düşündürücü bir metin olmuş.