Gam bilmez bir ıssızda kaldım seninçin

Daha veda etmemiş solgunlukların

Gitmemiş yüzünden müzmin yaz bakışın

Seni anlamaya gelmiştim bu ıssıza oysa

Oysa sen yoksun kara çiçek.


Her bakışında bir iz bıraktın üstüme

İşte gösteremedim kimseye çizdiklerini

Aklıma odağın geliyor gözümün içine

İşte... gösteremiyorum kimseye çizdiklerini


Kara çiçek

Bir yanın tahayyül bir yanın gerçek

Ay ışığı yoldaş olsun diye kurduğumuz yollar

Kim geçecek


Üşüdüğümü söylesem küseceksin

Gitsem... zaten yoksun


Utanıyorum kara çiçek

Dehre yakalarımı düzelttirmek istemiyorum.

Üç kere ölesim geliyor ertesini düşünmeden

Ne var demiyorum ölümden öte

Ölümden öte... sen varsın kara çiçek


Mevsimler avcundadır bilirim

Sen döndürürsün dünyayı başımda

Hastalanmaz bir gurur büyür bağrında

Ateş bağrın senin, bana aşiyan değil midir?


Kara çiçek

Ter yüzünden sular içilecek

Benim kudurmuşluğum agreptir sana

Bir sabah yaşam ki

Bir sabah aydınlanmaksızın o ruh gelecek


Kara çiçek

Ver gözlerimin hakkını bu gece

Aşina cehennem gayrı cennetten yeğdir

Bu gece izanıma hudut biçilecek.


Gece de bilsin hakikatin özünü

Ay ışığı tahayyüldür, gözlerim gerçek.