Bahçende güneşe bakan beş bin gül var.

Karanlık tarafı umursamayan.

Karanlık tarafı yani beni yani bakışlarının hep ıskaladığı tarafı yani güneş vurmayanı

Gözlerinde durmak eski bir kıyamet

Sana görünmek ürkütüyor beni

Bir kere bu yöne baksan, gözlerin bir kere değse bu karanlığa, güneşler yetiştirirdim ben avuçlarımda, dolunaylar sererdim ayak uçlarına.

Ahh hani nerede gönlümü ıslatan yağmurlar

Düşmediler mi hâlâ yanaklarından

Sessizliğin elbisesi çıplaklığımı örtüyor...

Sen bütün güzel kelimeleri giyinmişsin.

Utanıyorum.

Her gece bir yıldırımı göğsümde yumuşatırım

Sen ölmeyeceğimi bile bile neden vurdun?