Ve son kez güçlükle
yazıyor kalem,
son cümlemi karalarken.
Yorgun argın okurken
eskileri,
artık daha az esniyorum.
Daha çok gün batımı izliyor,
artık daha çok kedilerimi kovalıyorum.
Sabahları güzel bir sahil yoluna
gezintiye çıkıyorum,
herkesten habersiz.
Artık çoğu uzun sabahlar
uyumsuz ve huzursuz hissetmekle
geçmiyor.
Güneş tenimi pişirmekle meşgulken,
ben ancak fark ediyorum. Bana iyi geleni.
İyi duygular vereni.
aslında hiçbir şeyin
değişmediğini.
