üşürsen eğer senin için cayır cayır yanarım 

gülcemalim

ağlarsan seni severim, minicik hayatında çiçek bahçeleri açtırırım 

gülcemalim

karanlığa kapılırsan şems olup gecelerine doğarım

korkarsan kollarımı liman yaparım

içim kan ağlasa bile

gülersen gülerim 

canım yansa bile

gülersen gülerim

ama ağlarsan kahrolurum 

ağlama

gülcemalim

sana ne şiirler ne şarkılar yazarım

hepsi az, senin emsalsiz sevdanın karşısında 

canımı can yapan sevdan karşısında

sahi senin sevdan önce o aydınlattı karanlık gecelerimi

benim tükenen hayatım, yıpranan gülüşüm 

sonbaharda değil, hep dökülen güllerim vardı 

hayatım hep sisli bir akşamdı

içimde koca bir orman gibi buyurdu hüzünlerim

imkansızlıksa gölgemdi

sonra sen çıktın karşıma

karşılaşmaların en güzeli oldu

sen kaldırımda açan çiçekler 

 ha var ya o taşta açan çiçekler gibi

açtın hayatıma

uzun bir yoldan sonra denize açılan o kapının verdiği huzur gibi sevdin beni

baktım sevgi güzel şeymiş

 bende sana uydum sevdim

 sonrasına gözüm gibi baktım

 sevmek iyleştirir, ben senin yerine de severim, yeter benim sevgim ikimize de 

 dedin bana

 sahi öyle oldu sevmek iyleştirdi 

 sana sinemdeki en güzel yeri sakladım sevgilim

 birine bakıp da dünyayı anlayabilirmişiz

 hani dünya ele avuca sığmazdı

 ellerinle ellerimi tutuyorsun ya

 hani huzur soyuttu sesi yoktu 

 senin sesini duyuyorum ya

 hani cennetin o eşsizliğini göremezdik

 ben seninle yaşarken gördüm cenneti

 sen benim yazdığım en güzel şiirsin

 sen benim bitmeyecek romanımsın

 kavuştuğum şiirimsin

 gülcemalim

 meğer şiirler kavuşunca da yazılırmış

 şarkılar bu kadar anlamlıymış

 yürüdüğüm sokaklar bu kadar derinmiş

 bence artık şiir sensin sevgilim

 gülcemalim için solsam bile hep yeniden açarım

 karanlık gecelerime doğdu o gülcemalim

 karda açan çiçeğim dedin bana

 kardelenim

 kardelenim

 her hücreme karıştı yüzünün her ayrıntısı

 gözlerin gözlerime değince

 ellerin ellerime değince

 senle ben biz olunca

 tüm şiirleri kıskandıracak şiir olduk

 bu şiirin şairi sensin

 gözlerin benim memleketim

 ellerinden uzak kalmak sıla hasreti gibi

 ellerin benim yurdum, başkentim

 ellerinden uzak kalmak hiç duymayan birine

şarkılar okumak gibi acı verici

 senden sonra anladım meğer çok yorulmuşum

 solmuş terk edilmiş bir çiçekmişim

 seninle yeniden açmışım

 senin gülcemalinle

 senin tabirinle

 karda bile açmışım 

 senin kardelenin olmuşum

 sana ruhumda tükenmez çiçek bahçelerim var 

 haykırırım seni kalabalıklara

 senin kolların benim sığındığım limanım