Çerçevesiz göğün altında
Tüm vücudum uyuşmuş
Ah benim kalmalarım
Kalakalmalarım
Kül gibi dağılgan ve yararsız ömrüm
Yitirdim sevilmelerimi
Ne acı bir tezat
Artık kimse sevemez ben kadar
Yalnız değil hiçbir geçmiş hamalı
Bir ben değilim böylesine, öylesine
Damar karıncalarının kurbanı
Şimdi bu cenderede
İçimdeki haylaz ümit
İki gözüme iki tomurcuk
Toprak beni kendine çekerken
Dedim ki
Acelem yok, beklerim
Üzerime hücum tüm karıncalar
