Cenaze kalkıyor köyümüzden

Kadınlar kıyamet çağırıyor acıdan

Erkekler ölmez...

Sularımız zulüm taşır yokuştan sanki,

Bir düğün alayı

Gelin görülmez.


Ey derim Şubat'ın, Mart'ın Allahı

Bizim çocuklar korkuyor senden,

Yaptıramadı müftülük kırık camiyi

Taptıramadı köylüyü

Şehirliye

Uğranmaz oldu bağlarımız.


Öğretmenin adı çıktı bakkalla

Çocuklar çobanlıkta

Muhtarı dövmüşler belediyede

Arastamızı ateşe vermişler

Üç kardeş yiğidi kurşunlamışlar

Bilmem ne partiliymiş seçim önü

Öldürmüşler.


Kadir gelmiş askerden

Nışanlısı şehre kaçmış

Geçip gitmek kulun günahı mı?

Allah kapı açmış.


Osman dayının evini yakmışlar

İntihar da bilmezimiş

Kurtlara yedirmiş kendini

Evladı kalmış elmanın dalında

Unutmamış derdini.


Cenaze kalkıyor köyümüzden

Peygamberin adı okunuyor toprağın üstünde

İmam yok

Erkekler kıyametten ağlamıyor

Ölenimiz kalanımızdan çok


Ey derim yine de Nisan'ın Mayıs'ın Allahı

Bizim çocuklar seviyor seni.




Fotoğraf: Melek Oktay