Diyorum ki ne çabuk gelip geçiyor günler öylece sensiz, sessiz. Günler haftalara, haftalar aylara, aylarda yıllara karıştı gidiyor. Mevsimler değişti be kalpsiz. Mevsimler değişti ve ben kışı atlatamadım. Gözyaşım yağmur olup akıyor. Gün, güneş göremeden eskiyor gülüşlerim. Sözlerim daha sana değemeden hiçleşiyor dudaklarımda. Ellerim avuçlarında kaybolmayı unuttu. Ne mutlu kalbime! Ne mutlu o hiç eksiltmedi seni kendinden.
Günlerden yine birgün gece yarısı. Bir gece saatler yine sen geçe. Satırları karalıyorum hece hece. Geçen onca zamanı, mevsimleri, gülüşlerimi, dudaklarını ve üşüyen ellerimi düşünüyorum. Kalbimle sohbette gibiyim. O seninle, senden yana. Bense olmayışını anlatıyorum ona. Neredeyim, ne hissediyorum bilmiyorum. Dünün ve bugünün acısında direniyorum. Kalemi, kağıdı, senden kalanları, en güzel zamanlarımı içli içli ağlıyorum. Gece sessiz, dolu yağıyor. Hava soğuk, ayağımda beyaz ayakkabılarım. Aylardan Kasım ve ben çok üzgünüm
