Kalbim parmaklarımda atıyor benim

Kimi zaman kötü şeyler yazmam da bundan

Fırtınaya kapılıyorum gitgide

İçimde bir çınarın gölgesinde çocuk

Yangını başlattı bile

Ödüm kopuyor!

Bu rüzgârlar alevleri taşıyacak diye

Güzel yanımdaki sakinler çığlık çığlığa

Oradan oraya koşuşturuyorlar

Ayakları çıplak, susuz ve sokak sokak

Yangın yaklaşıyor oralara

Korkmayınız siz kıymetli ben halkım!

Yalnızca çorak topraklara boğulacaksınız

Susuzluktan önce birbirinizi öldüreceksiniz

Sonra birer birer yere yığılacaksınız

Korkuyorum, karanlıktan değil

Aydınlığa aniden çıkıp kör olmaktan

İyi yanlarımdan birinde yanmış et kokusu yayılıyor

Biliyorum, bir yerler çoktan yalnızlaşıyor

Parmaklarımda kasırga var benim

Bazen söylüyor bazen de konuşuyor.