K ör gecenin, aydınlık sabahın

A kıl almaz ihtişamı ayın ve güneşin

S abır taşımın çatlaklarından sızan sabırsızlığım 

V e akılsızlığım, ne geceye ait bir ben var artık benden ne de gündüze 

E ritse bu şakırdayan yağmur tüm bu belirsizlikleri, kini ve öfkeyi

T anrı, kapanan kapının ardından bir el uzatsa bana ve duysa sakinliğimin gösterişsiz feryatlarını!