daha çok, içten bir dilekle, ölümün o buğusunu hayal ettim

iki kambur arasında sıkışmış lüle saçlardan bir yalnızlık öyküsü okumasını istedim

kusarak kaç kabustan uyanacak daha benim çocukluğum

benim çocukluğum hangi gülümsemenin arkasında kanayan kesik bir bilek olacak

belli ki camları kırık, sobası tütmeyen, yatakları kirli bir evin ortasında yaşamak adlı güç istenci belirmiş benim aklımda

güç istenci

kulağımıza fısıldanan tüm masalları erotik ölümlerle değiştirdik biz

ve biz budayarak soluğumuzu onu dört güne pay ettik

unuttuk böylece yoksulluğumuzu

tüm yoksullukların ardında tanrı istenci

soruyorum tanrım yoksul olmak günah mı

kafamız bir kavanozun içinde yıllardır beynimizden örümcek ağları fışkırıyor belki de

ben ve benim küçük kızım, narin çocukluğum

benim babam başka bir baba artık

ve babalık, babadan üstün müdür bunu merak ediyorum

ben yaralandıkça naftalin kokan saçlardan ayıkladım yalnızlığımı

ben yalnızlığımdan çıktım kendime doğru solmak üzere bir fenerle

bu bir egoistlik olsun isterdim

bu bir kaçıngan bağlanma olsun isterdim belki de

bu bana en yakın duygu durumları arasında, benim elimin uzanacağı bir aşkın artıkları olsun isterdim

çünkü kendime yakıştırdıklarım tüm aşağılık birikintilerden daha aşağılık

çünkü susmanın diğer anlamlarını ben artık hatırlayamıyorum

ben kibirli, kıskanç ve ikiyüzlü bir budalayım belki de

yaptığım tüm roller aslını daha diri tutmak içindir

ve yaptığım bütün rollerden samimiyetsizlik akarken ben ödünç alıyorum gülümsemeyi

bu bir egoistlik olsun isterdim

fakat gerçek kaçınılmaz bir şekilde tüm karanlıklardan, yatağımın altından suratıma doğru sızarak beni çiğniyor

beni yavaş yavaş öğütmüyor yalnızlık, beni bütün yutarak tüm kırık kemiklerimi yanlış kaynaştırıyor

ve son dileğim bir ölünün benim ayak ucumda bana dua etmesi olabilir ancak

bir ölünün bana ölümden bahsetmemesi gerekir

ben kendi mezarımın başında ölmek istemeyerek ama çok isteyerek

bir ölüden alabileceklerim kadarını istiyorum

böylece unuturum yoksulluğumu ve çocukluğumu

çocukluğum da beni unutur belki

tanrım soruyorum unutmak günah mı?