Kavuşmak kollarını uzatırken,
Uzağa sıçramaktan alıkoyamayız kendimizi.
Kavuşmak keyfinin arsız gücü,
Çürük papatyalar arasında hazırlıksız yakalar gamsız rüyamızı.
Mezbahaya dönmüş kaç aşk söndürüldü sırtımızda?
Kaç kavuşmak önce gülümsedi sonra hançerledi yumuşak karnımızı?
Kavuşmak sefaletler arasında en kırmızı olandır.
Kopmuş çamaşır telleri arasında ruhumuz rüzgarla mandallanır.
Uyuşturmak gerekir tüm kavuşmakları.
Tüm kavuşmaklar ayrılığın pembe tüylü yansımasıdır.
Her kavuşmak öksürükle başlar.
Ve her kavuşmanın sirkeyle çitilenmiş pasparlaklığı gözümüzü alır.
Haleli kavuşmaklar birikir avuçlarımızda,
Yüzümüze sürdükçe ellerimizi kavuşmakla kavuşur elmacıklarımız.
Kavuşmak sonu sisli bir yolda hızlı adımlar atmaktır.
