Nefes almak bu kadar zor muydu?
Bu denli bir acıyı daha önce yaşamamıştım
Hiçbir engel çarpmamıştı böyle
İlacı yok
Bulamıyorum
Orman iyileştiremiyor
Rüzgar anlatamıyor derdi
Yüreğim kilitlendi
Çözemiyorum
O gittikten sonra
Yeşil bir çöl kaldı dilimin ucunda
Sesine susuyor
ruhum
Bedenimden çıkıp ona gitmenin peşinde
Tutuyorum. Hepsini birden.
Hiçbir sebep yokken
Taşı neden aşındırdı su?
Hangisi gerçeğinin peşinde:
Taş mı? Su mu?
Anla beni yüreğim,
Basit güneşe gitmek
Sonunda kül olmak varken.
Budur belki de tek cümlem:
Özlemin getirdiği çaresizliğin, göğüs kafesimde gizlenen kuşu boğduğunu nasıl anlatabilirim size?
