Sokak lambalarının aydınlattığı odalarda ağladım yalnızca
Bir demet hüzün gibi açtım.
Istırap var avuçlarımda,
Yakışıksız bir güzellikle dolu.
Akşamdan kalma sabahları batırdım
Bir arpa boy yolu mayaladım
Büyüdüm,
Zehir zıkkım oldum.
Yaşanmamışlıkların eşiğinde durdum
İbret alınası bir huzursuzluktu bu
Sonra kayboldum
Öyle bir gittim ki vedalar üzüldü.
Büşra Ayülkü
