Aldırış etmeden sustum bugünlerde
Doruğa çıktı sözcükler kursağımda
Birikti.
Yine sustum.
Dilimi ısırdım
Konuşacak çok şey varken
Ben sustum umursamazca
Söyleyecek birkaç çift lafım vardı
Ben sustum düşüncesizce
Birikti, zirveye ulaştı sözcükler zihnimde
Hapsettim hepsini
Yine sustum
Konuşacak ne çok konu vardı oysa
Söyleyecek onca anı
Onca sinir bozukluğuna müteakip haykırışlar
Ben sustum
Kelimeler kayboldu dilimin arasında
Sessizce yürüdüm yolumda
Konuşacak onca cümleyi sırt çantama attım
Birkaç kelime koydum cebime
Çıktım.
Yine sustum.
Konuşacak ne kalmıştı.
Senin konuşacağını bilsem yine susardım
Sana nasıl susabildim şaşıyorum
Sana susamıştım
Doyamadım.
Sustum.
Elimde olsa susmazdım
Elimde olsa tutardım kolunu çekerdim bir ağaç altına
Ağaç altlarında sakinlerdin sen.
Ancak cümleler kayıp,
Sözcükler kayıp
Heceler kayıp.
Hep kursağımda.
Sen, kursağımda kaldın.
Boğazımda bir yumru
Yeni evin orası.
Kolay değil seneler geçti.
Başa bela oldu zihnimdeki imgelerin.
Bir şey olur hep seni hatırlatan
Kolay değil seneler geçti.
Sözcükler seninle hapsoldu.
Yine sustum.
Bazen susmalarım gelir bilirsin.
Ben bu susmaları sevmedim.
Yanımda uyanışındaki sessizliği sevdim.
Yine severdim.
