Hayat böyledir işte kedi kardeş

Bir parça peynirim olacaktı

Al, sen doyur karnını

Hayır hayır hiç mesele değil

Pırpır etmesin badem yüreğin

Esas mesele açlık değil zaten

Yalnız oturmak bu sofraya.


Ben bir zaman inanmıştım kedi kardeş

Güzel olabileceğine her şeyin

Onun beni sevebileceğine

Göğe birlikte bakabileceğimize

Değişebileceğine bu dünyanın

Mazlumların

yenebileceğini zalimleri

Kurtların

kovalamayacağını Fırat kenarında kuzuları

Garibin yakabileceğine dünyayı

Hainin onurunu hatırlayabileceğine

Ve hiç ölmeyeceğine annemin

Bir

               Zamanlar

                                          İnanmıştım.


-Annem ki yaşıyor hâlâ toprakla

Ama ölmez değil.-


Sonra bir sabah kedi kardeş

Gece battaniyem sıyrılıp düşmüş yataktan

Üşümüşüm

Saate baktım, geç kalıyorum işe

Banyoya koştum hemen

Yıkamaya yüzümü

Musluktan dahi yalnızlık aktı

Sular kesilmiş

Şöyle baktım aynaya uzun uzun

İçine içine gözlerimin

Düşündüm

Zaten sular arıtmazmış yüzsüzlüğümü.

Çapaklarımı aldım tırnağımın ucuyla

Geçirdim iki pantolonumdan

Kalın olanını ayaklarıma

Bir türlü bulamıyorum eşlerini çorapların

İşte o an tokatladı beni kadim yalnızlığım.


Dedim çaresi yok

Bugün çıkmayacak ayakkabılar ayağımdan

Giydim biri lacivert biri siyah çorapları

Bütün evliliklere benzedi ayaklarım


Suya niyetlendim bir yudum

Daha uzatınca elimi

Düşüp parçalandı en sevdiğim bardağım

İşte o an tokatladı beni bütün kalp kırıklarım.


Dedim Allah'ım ne oluyor?

Uyanalı on dakika olmadı daha, görüyorsun

Dedim bir gün böyle başlar mı?

Ha babam dayak atıyorsun.


Birden düştü dizlerim

Kırık camların üstüne

Sırtımda Allah'ın eli

Bastırıyor rahmetiyle

Başladım ağlamaya

Ağlamak seller gibi

Ağlamak feryat ederek

Ağlamak öldüresiye kendimi

Ağlamak gülerek

Ağlamak.


Neden sonra telefon sesi

Allah'ım bırak beni

Patron arıyor

Nerdesin lan diyor

lan diyor

lan

Bizim patrondan başlayarak kedi kardeş

Sövüyorum kapitalizmin tüm taşlarına

Küçük mutfağımda

Büyük bir işçi devrimi yaşanıyor

Dizlerim kanıyor bir yandan

Ve gözyaşlarımla gidermişim susuzluğumu

İşte o an fark ediyorum kim olduğumu.


Ben sınıfta kalmış biriyim kedi kardeş

Geçememişim annemden ötesine

Çevirmiş durmuşum yıllardır asgari günleri

Berisinde hayallerimin, berisinde.

Belki bundandır kadim yalnızlığım

Belki bundan yarımdır bütün aşklarım

Baktığımda çehrelere

Annemi görmekten

Ve babamı dövmektendir belki

Her dönemeçte nefessiz kalışım.


Bir zaman, bulmuştum da gerçeği kedi kardeş

Arkasında eski fotoğrafların

Gülümseyen kelimelere gizlenmişti gerçek

Çevirdikçe fotoğrafları

Yeni bir rüyam olurdu

Avucumda sıkardım rüyalarımı ezercesine

ve kızdırıp kelimeleri

Kâbuslar yaratırdım gecelerime.

Çünkü kedi kardeş

Hangi gece huzurlu uyusam biri ölürdü sabahına

Ölmesin diye insanlar

Ben, kan doğrardım uykularıma.


Şu gördüğün tahta sandalye benim tahtımdır

Her akşam on sigaranın canını emerim üstünde

Şu duvar geçmişimdir

Şu küllük yoldaşım

Kurulup tahtıma

Çocukluğumu izlerim kendime küstüğümde.


Unutmak

Unutmak diye bir şey yok kedi kardeş

Aldanmak zamana ve oyalanmak var yalnızca

Varıp da koyduğunda başını yastığa

Tavanın altında kalırsın

Ki tavan zalimdir kaderden bile.


Benim ceplerim her daim doludur

Metelik yoksa acılar

Acılara ilaveten geçmişim

Birkaç parça sevincim arada

Çok değil

Bu sevinçlerin hesabı benden elbet sorulur

Veremeyeceğim hesap yok değil

Yok değil kedi kardeş.