I
kendimi arıyorum, bir sokak başında
elimde bir torba kanla
her bankın altına bakıyorum ve
her sokak lambasının üstüne
gözlerime silgi tozundan perdeler gerilmiş
göremiyorum kâğıtları
ve her satır başında kırılıyor kalemlerim
durun diyorum, on yedi bile olmadım henüz
fazla defterim yok.
kendimi dinliyorum
sesimi takip ediyorum ve gölgemi görüyorum
yıldızlı bir gündüzün altında duruyor
gölgemi görüyorum, kendimin yansımasını
buldum, işte buldum, ben, oradayım!
kendimi çiziyorum,
çizmeyi bilmem ki ben.
tüm tuval benimle doluyor ve geriye çekiliyorum.
bir karga kapıyor tuvalimi,
dur diyorum, çizemiyorum ki ben
boyalarım bitmiş.
II
velhasıl kendimi arıyorum bu uçsuz sokaklarda
banklar ve lambalarda kalemlerle
ve defterlerde kanlarla.
velhasıl tanımak istiyorum kendimi
sesimden ve resmimden.
ve tüm kargaları atmak istiyorum şehrimden.
III
ve yıldızlı gündüzlerde büyümek istiyorum
neyin ne olduğunu bilmeden yaşamak,
belki de.
nisa
2021-01-16T17:36:54+03:00yorumunuz için teşekkürler ✨ açıkçası biraz hızlı gelişen bir şiirdi, kalemi pek tutamadım. ilk kısmın yarım olduğunu hissedip ikinci kısmı ekledim ve ekledikten sonra bir daha silemedim, sanırım yapmam gereken dediğiniz gibi genele yaymaktı. tekrar teşekkürler ✨
Muhammed Dalpalta
2021-01-16T16:31:27+03:00Benim şiir anlayışıma göre ikinci kısımda yaptığınız bağdaştırmaları şiirin geneline yayarsanız daha etkili bir şiir ortaya çıkar. Samimi ve akıcı bir şiir yazmışsınız ancak yoğun ve üstünde düşünmeyi gerektiren imge ve bağdaştırmalar şiiri daha kalıcı kılar. Kaleminize sağlık.