İnsan kendisine mektup yazarken nasıl başlayabilir ki? Anlatacağı onlarca şey varken nasıl başlayacağını bilememek. Saatlerce boş sayfaya bakıp iç geçirebilirim. Özenle seçmeliyim okuyacağım mektubun her kelimesini. Bir başlasam neler yazardım.
Belki de hiçbir şey yazmadan kağıdı katlayıp zarfa koymalıyım. Benim halimden en iyi ben anlarım ne de olsa. Zaten insan kendisini en iyi yalnız kaldığında anlamaz mı? En büyük vicdan muharebelerini bir başına kaldığında verir. En çok yarayı gecenin bir yarısı alır. Kazanamayacağı savaşlarda kılıç sallar. Kimse bilmez, varsın bilmesin. Ayı ve gözünün gördüğü bütün yıldızları şahit tutar ya, ona yeter de artar bile.
Biliyorum. Ben zaten ne zaman becerebildim ki mektup yazmayı da şimdi becerebileceğim? Bunu da elime yüzüme bulaştırdım.
Velhasıl sana artık kızmıyorum kendim. El ele verip ziyan ettik ne de olsa her şeyi. Sen de suçlama kendini...
